Bugün Murathancığımın , minik kuşumun doğum günüydü. Tam 7 yıl önce bugün almıştım onu kucağıma ve ilk defa içime çekmiştim o mis kokusunu. O kadar uykucuydu ki, hemşireler emsin diye dakikalarca uyandırmaya uğraşıyorlardı. Şimdi öyle hızla geçtiki yıllar, emeklerken, yürürken, düşe kalka derken, ha konuştu anne dedi, ay ay dede dedi derken. Baktım ki bugün okuyor, yazıyor, problem çözüyor olmuş benim minik kuşum. Çocuklar annelerinin gözlerinde hiç büyümezmiş ya, yok canım sizde. Nasıl da büyüdü. Ben görüyorum ama bir şey yapamıyorum. O büyüyor ve ben yaşlanıyorum galiba. İlk günden beri özenerek öpüyorum oğlumu. Her gün, defalarca bıkmadan, bıktırmadan. O da kapıldı bu büyüye ve o da seviyor öpmeyi, öpülmeyi. Dokunarak paylaşıyor o da her şeyi. Gelişti, büyüdü ve ben de büyüdüm onunla beraber. Ben de öğrendim aslında o konumayı öğrenirken susmayı, ben de öğrendim o koşmayı öğrenirken ben durmayı, ve aslında ben ondan öğrendim hayata karşı durmayı. O ağladıkça ben gülmeyi öğrendim ve o istedikçe ben ertelemeyi.
Tatil iyi geldi. Düşünüyorum bol bol. Sakinledim, sükuneti yakaladım. Deniz, kum olmasa da dinlenmek iyi geldi. Duydukça dinliyor insan ve dinledikçe dinleniyor.
Canım oğlum, iyiki doğdun, iyi ki varsın, Allah sana uzun ve sağlam bir ömür versin. Sağlam bas ayaklarını yere ve sağlam yaşa. Canım oğlum, ömrün boyunca yanında olamayacağımı biliyorum ama, bildiğim bir şey var ki, sana kattıklarımızla ayakta kalacaksın. Tüm çaba bunun için. Umarım bunu anlayacak olgunlukta yetiştirebiliriz seni. Doğum günün kutlu olsun.
Son favorim: Sertap - Koparılan Çiçekler
"Yoksa bahçemin eski şanı sebebi koparılan çiçekler"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder